Maandag maandag

Van andere thuisblijfouders hoorde of las je wel eens dat ze zo blij waren wanneer de zomervakantie weer voorbij was. En iedereen weer naar school en werk, de hele dag. In plaats van op je lip en in je kielzog. Om van je vaarwater nog maar te zwijgen. Dat het normale ritme zijn intrede weer deed, in de dagen en de week. Rust en regelmaat. Zijn gangetje.
De man had dat niet zo. Nee. Echt érg vond hij het nou ook weer niet natuurlijk, zes weken is best lang, maar hij had zich er toch niet heel speciaal op verheugd. Nee, dat niet.
Gelukkig maar.  
Anders was het misschien wel een beetje een teleurstelling geweest dat zijn oudste zoon pas om half één op school hoefde te zijn, net als zijn vriendje, dat dan maar de hele ochtend bij hem over de vloer op de loop der dingen kwam liggen wachten, met de lego. Dat zijn jongste zoon om elf uur een afspraak bij de tandarts had. En zijn vrouw zich de eerste de beste dag ziek meldde, en een dagje thuis in bed bleef.
Maar hij was niet teleurgesteld, de man. Welnee. Hij wist allang dat het normale ritme nooit weg was geweest.