Vrouw en ding

Vóór hem in de rij bij de Hema stond een mevrouw met een strijktafel. Die wilde ze afrekenen. Maar er kwam óók nog het één en ander aan ingewikkeld gedoe bij kijken, met spullen die geruild moesten worden voor iets anders, aparte bonnetjes voor van alles en nog wat en actievoordeel of niet. En dat moest uiteindelijk allemaal nog eens opnieuw uitgelegd en nagerekend worden, om te kijken of alles wel klopte, of gewoon voor de gezelligheid, in elk geval.. voor de man zat er niets anders op dan dat maar rustig en belangstellend af te wachten. Hij had gelukkig geen haast. Net zo min als de mevrouw met de strijktafel. Of de dame van de Hema. Gemoedelijk plussend en minnend gingen de boodschapjes zakje in en zakje uit en er werd genoeglijk met bonnetjes geschoven en gedaan.
Kijkt u wel uit voor dat díng, waarschuwde de dame van de Hema de vrouw met de strijktafel, toen het eindelijk klaar was en de vrouw zou vertrekken, met de strijktafel en bosjes tasjes en zakjes. Aan de strijktafel zat namelijk een lang, dun en spits toelopend stuk plastic dat loodrecht naar voren stak, precies op ooghoogte, zoals de strijktafel nu stond. De dame van de Hema was bang voor ongelukken. De vrouw die de strijktafel dus inmiddels gekocht had, vond nu opeens dat het eigenlijk wel een raar ding was, dat daar zo uitstak. Waar dat voor diende, vroeg zij zichzelf en de dame van de Hema hardop af. Maar gut, die wist dat eigenlijk ook niet.
De man wist het wel. Het was voor het snoer van de strijkbout. Dat kon je door het plastic ding leiden, zodat het bij het strijken niet in de weg zou hangen. Tja, je was huisman of niet natuurlijk. Hij wist alleen niet of hij de dames daar nu wel zo mee lastig durfde vallen. Om te zeggen dat zíj op eigen terrein waren zou niet geëmancipeerd zijn, maar zo zag het er toch wel een beetje uit.  
Ondertussen had de vrouw de plastic spriet van de strijktafel losgewrikt en probeerde die er nu weer op te krijgen. De dame van de Hema had haar collega erbij geroepen, of zíj misschien wist waar dat plastic ding voor diende. Maar ook de derde dame had geen idéé.
Toen hield de man het niet meer. Dat het voor het snoer van de strijkbout was, bracht hij vriendelijk en behulpzaam naar voren. Dat je dat er doorheen kon leiden en dat het dan niet in de weg hing bij het strijken.
Heel even was het stil in de Hema. Nauwelijks waarneembaar verstarden en verstomden de drie dames. Een fractie van een seconde. Toen waren ze het er alweer over eens dat het een raadsel was. Maar dat het er dus wel áf kon, stelde de vrouw nog maar eens vast. Dat ze zoiets nog nooit eerder had gezien, verbaasde de dame van de Hema zich. En haar collega was het hoofdschuddend en met opgetrokken wenkbrauwen met haar eens.. hoewel..  wacht eens even.. bedacht zij zich dan plotseling. Wacht eens even. Het was natuurlijk voor het snoer van de strijkbout! Dat kon je er doorheen leiden, begrepen nu ook de andere twee dames. Dan hing dat niet in de weg bij het strijken.
Zichtbaar tevreden dat zij dit mysterie toch maar weer mooi samen hadden opgelost gingen de dames ieder hun eigen kant op.
En was de man aan de beurt.