@#DD

Eindelijk had zijn oudste zoon twitter. Daar had hij al een tijdje behoorlijk op zitten vlassen, want er waren nogal wat vriendjes die het al lang en heel erg breed hádden. En nu had hij zijn vader dan eindelijk zover dat hij het ook mocht.
Ach ja, zelf zat de man ook al een tijdje met groeiend plezier te twitteren en te tweeten dus zeg dan nog maar eens nee, met goed fatsoen. En erger dan Hyves kon het toch al niet meer worden, dacht hij. Hij begreep het ook wel. Ze werden groter, zijn jongens. Het werden al aardige pubers, en ze groeiden op in de moderne tijd. Dit soort dingen hoorden er dan bij, als je erbij wilde horen. Dat hield je toch niet tegen, als overbezorgde vader. Het groter worden niet, en de moderne tijd al helemaal niet. Dus dan kon je ze er maar beter goed mee leren omgaan, nu het nog kon.
Toch nog wat beschermend misschien hielp papa zijn zoon met een anonieme profielfoto, een nietszeggende artiestennaam, een coole achtergrond en nog zo wat van die dingen. Plus natuurlijk de nodige waarschuwingen en bindende adviezen over wat er allemaal niet mocht en niet kon en ja, dat begreep zijn zoon allemaal heel goed hoor pap.
En nu had hij dus zijn eerste tweet verstuurd, jubelde de puber door het huis.
Naar Donald Duck.
Want die had een tip gevraagd voor een carnavalskostuum.
Ga als brandweer, had hij getwitterd.