Altijd

Niet voor nederlands, maar voor een vak dat naar de onbegrijpelijke afkorting levo luisterde, moest zijn zoon een rondeel schrijven, als huiswerk. Voor iemand die hij wilde bedanken. Als een brave en verstandige zoon had hij daar zijn vader voor uitgekozen. Daar kon hij zich ook meteen geen buil aan vallen.
Dat zijn vader, de man dus, de beste vader was. Stond daar tot drie keer toe zwart op wit in het rondeel. Welja. De man had er wel oren naar. Waarom dat zo was, werd ook herhaaldelijk vermeld, in het rondeel, want zo werkte dat kennelijk, met rondelen. Als je eenmaal een goeie regel had, gebruikte je hem meteen een paar keer, anders was het zonde. De beste vader was hij, let op, omdat hij altijd vrolijk was.
Nou, het was niet dat de man daar géén oren naar had, maar hier leek hem de wens eerlijk gezegd de vader van de gedachte.