Oud nieuws

In de Volkskrant las de man dit weekend een stuk waarin een lans werd gebroken voor zorgende vaders. En dan niet van die luxepapaardjes die één vrijblijvend papadagje per af en toe leuk en opzichtig met de kleine op stap gingen, naar de speeltuin,  als het mooi weer was, van jongens kijk mij eens goed bezig zijn, tussen de leuke moeders, en dan thuis de vieze boel verder de vieze boel lieten.. nee, mannen die dat als een volwaardige taak zagen: kinderen opvoeden tot sociale, evenwichtige en zelfverzekerde volwassenen. 
Dat dat een zware en verantwoordelijke taak was, betoogde het stuk. Zwaarder dan een bedrijf leiden. En dat het dus vreemd was dat daar zo op werd neergekeken. Dat het ergerlijk was dat werkgevers daar zo moeilijk over deden. En dat mannen elkaar daar onderling dan ook nog eens de maat over namen. Dat andere mannen jouw zorgdag namelijk als een vakantiedag beschouwden. Zonder maatschappelijke betekenis. En zonde van je carrière. Terwijl dat dus eigenlijk juist een hoge status zou moeten verdienen.
Nou nou, had de man gedacht, dat mocht ook wel eens gezegd worden. Maar toen las hij de kop boven het stuk nog eens goed. Ambitieloze softie verdient hoge status. Stond daar.
Ambitieloos.
Softie.
Tja.
Dat was dus een gemiste kans, wilde de man hier maar even gezegd hebben. Hoezeer de zorgende vader dan ook een hoge status verdiende, op de Volkskrant hoefde hij wat dat betreft niet te rekenen.

Kijk zelf maar