Ontlasting (poep)

Als Nederlands staatsburger van zekere leeftijd ontving de man onlangs de uitnodiging deel te nemen aan een bevolkingsonderzoek. Uitnodiging, beleefd verzoek, dringend advies, aansporing.. de man wist niet precies hoe hij het zou duiden. Het was een bevolkingsonderzoek naar darmkanker, dat maakte het wat verontrustend. Niet alleen de gedachte aan de ziekte zelf was verontrustend, of de veronderstelling dat hij dat blijkbaar zou kunnen hebben.. hij werd ook allerminst aangesproken door het idee dat hij op enig moment in een witte bus op het dorpsplein werd verwacht om.. ja, om wat te doen eigenlijk?
Maar zo liep het niet.
Een week of twee na de eerste aankondiging ontving de man een ingewikkeld vormgegeven plastic envelop met uitgebreide informatie in woord en beeld, alsmede een plastic retour-envelop met sluitstrip, plus een zakje met een geheimzinnig buisje. Een plastic reageerbuisje met vloeistof en een staafje aan een dopje dat je eruit kon draaien. Een groen staafje, met een geribbeld uiteinde.
In de uitgebreide informatie in woord en beeld werd uitgelegd wat de bedoeling was. Het geribbelde uiteinde van het groene staafje moest op vier verschillende plaatsen in de ontlasting worden gestoken, waarna het staafje weer terug moest worden gedaan in het reageerbuisje, dat vervolgens in de plastic retour-envelop kon worden opgestuurd. Naar het laboratorium des vaderlands. Na enige tijd ontving men dan bericht met nadere instructies.
Om te beginnen vond de man de uitgebreide informatie in woord en beeld zeer vermakelijke lectuur, ja, sorry.. daar kon hij verder ook weinig aan doen. Hij was dan wel van zekere leeftijd, sommige zaken zijn blijkbaar tijdloos. Accepteren maar. Vooral het feit dat telkens wanneer het woord ontlasting viel, daar tussen haakjes het woordje (poep) achter stond, werkte op zijn giechelspieren. Jammer vond hij het dan weer dat deze kleuterende aanpak niet consequent werd doorgevoerd, zodat achter het woord urine geen (pies) stond.
Enfin.
Het was best nog een onderneming. Zo mocht de ontlasting (poep) bijvoorbeeld absoluut niet in aanraking komen met water (H2O) of urine (pies). Denkt u daar maar eens over na. De man had dat nog nooit gedaan. Nu moest het.
Verder mocht er niet te veel ontlasting (poep) aan het staafje zitten, maar ook zeker niet te weinig. Hoe beoordeelde je dat, vroeg de man zich af. Moesten alle ribbeltjes vol? Was het erg als je daar vijf keer voor moest prikken? Wat deed je als er meteen de eerste keer al een hele klont aan bleef plakken? De man kon zich niet herinneren ooit zó geconcentreerd met zijn ontlasting (poep) te zijn bezig geweest. Of het moest die keer zijn dat hij er als baby een kunstzinnige vlek mee op het ouderlijk behang had gemaakt, waar nog jarenlang een armoeiig kleedje voor gehangen heeft. Maar dat herinnerde hij zich uiteraard alleen uit de tweede hand.
Tot slot moest rekening gehouden worden met het moment van verzenden. Het buisje met ontlasting (poep) mocht beslist niet langer dan één dag onderweg zijn. Het moest bovendien tot het moment van verzenden koel bewaard worden. Het beste kon er dus tussen maandag en donderdag worden gehandeld (gepoept). Het lot viel op maandagochtend, voor de man. De warmste maandag in juni sinds het begin van de jaartelling. Om te voorkomen dat zijn inzending een halve dag in een brievenbus stond op te warmen, had de man de plastic retour-envelop met zijn ontlasting (poep) dan in vredesnaam maar in de koelkast gelegd. Zelfs was hij even naar de brievenbus gelopen om te checken hoe laat die geleegd zou worden, om het buisje aan het eind van de lange hete dag net een kwartiertje vóór die tijd op de post te doen.
Hij had als een goed, voorkomend burger zijn uiterste best gedaan, wilde hij maar zeggen. Voor zijn eigen bestwil, dat spreekt.
Nu had hij deze week een brief met de uitslag gekregen. En die was ‘gunstig’. En weer wist de man niet precies hoe hij dat zou duiden. Gunstig. Dat was niet slecht. Niet ongunstig, zogezegd. Maar echt goed was het toch ook weer niet, gunstig. Niet dat hij zich nu zorgen maakte, maar voor al het gedoe, en alle aandacht die hij eraan had besteed, vond de man het wel wat zuinigjes.