De man zat op zijn plek. Achter zijn computer, in een poging iets op te schrijven. Iets van een originele gedachte. Of gewoon een gedachte desnoods.
Wat nog niet meeviel.
Niet omdat hij geen originele gedachten zou hebben, maar omdat zijn oudste zoon - in zijn eigen kamertje maar ruim binnen gehoorsafstand - zijn derde theorie-examen zat voor te bereiden. Die zat, zoals hij het zelf noemde, te studeren. En dat ging, geheel volgens de mores der moderne tijd, online.
Zijn zoon zat uiterst relaxed onderuitgezakt op zijn draaiende burostoel, zijn voeten op tafel, een flinke beker icetea en de mobiel binnen handbereik, terwijl op zijn laptop het werk voor hem gedaan werd. Met sonore stem las een meneer passages voor uit het theorieboek, op het scherm werden ondertussen al even sonore verkeerssituaties getoond waarvan je mocht aannemen dat ze met de voorgedragen tekst correspondeerden.
Na een tijdje begon de man wel ernstig te betwijfelen of de stem van een echte meneer was. Het leek er meer op dat hier de oude TomTom zelf aan een lange monoloog bezig was.
Maar goed, op zijn eigen originele gedachten kon hij zich nu dus niet meer concentreren, en al was de meneer letterlijk woordelijk verstaanbaar en kon de man niet anders dan naar hem luisteren, hij slaagde er ook niet in zich op diens verhaal te focussen. Hoewel daar dus ook geen enkele reden voor was omdat de man zijn theorie-examen al lang en breed in de pocket had. Gewoon uit een boekje. In één keer. Met slechts één fout. Wilde hij nog maar eens benadrukken.
Er zou wel niet veel meer worden opgeschreven vanochtend, dacht de man toen maar. En dat hij dat er maar even voor over moest hebben, voor de goede afloop. Dat hij blij moest zijn dat zijn zoon in elk geval iets aan voorbereiding deed. Daarna veranderde zijn bewustzijn langzaam maar zeker in een wollige zoemtoon.
Waaruit hij - hoeveel tijd later?? - plotseling opschrok door een juichende kreet van zijn zoon.
‘Móói!’, riep die, dwars door de onverstoorbaar doorzoemende meneer heen.
De man vroeg zich af wat er zo mooi zou zijn, maar dat kwam er meteen achteraan:
‘Mijn salaris is ook weer binnen!’.
Vanmiddag was het examen. Het zou de man benieuwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten