Mijn baard heb ik weer afgeschoren. Nou ja, baard. Het is meer dat ik niet zo van scheren houd en er dus over het algemeen wat je noemt ongeschoren bijloop. Dat staat me ook beter dan helemaal glad. Vind ik zelf in elk geval. Het past me beter. Een echte baard wil ik dan weer niet, zeker niet nu dat opeens weer hip is geworden. En om het met een tondeuse op steeds dezelfde ongeschoren lengte te houden, dat neigt mij veel te veel naar ijdelheid. Niet dat die mij vreemd is, maar het moet er niet te dik op liggen.
Nu was het herfstvakantie, waren we van huis, en zulke dagen ben ik er nog wat gemakzuchtiger in, zodat na verloop van tijd iets ontstaat dat je voorzichtig een baard zou kunnen noemen. Mijn jongste zoon vindt het cool, en heimelijk vind ik dat leuk. Ben ik benieuwd hoe het zou staan, maar tegelijk vind ik het bij een bepaalde lengte dus aanstellerig worden en eenmaal weer thuis scheer ik het zonder pardon af. Als teken dat de vakantie voorbij is, en het normale leven weer begint.
Of eigenlijk niet zozeer het normale leven. Eerder markeert het de start van een nieuw leven. Waarin alles anders en beter zal gaan. Want in zo’n stemming kom ik vaak, nee, altijd terug van vakantie. Dat ik het anders en beter ga aanpakken. Alles. Wat dom is, omdat het gedoemd is te mislukken en dus onherroepelijk tot frustratie leidt, maar vooral toch omdat het natuurlijk helemaal zo beroerd niet gaat, allemaal. Toch trap ik er elke keer weer in. Ook deze keer.
We hadden een uitstekende week vakantie overigens, op het Drentse land. Met zijn tweeën, zonder de jongens, in een bedaard tempo door de dagen. Enigszins en niet onprettig gereguleerd door het voedingsschema van de paarden en de kippen die aan onze zorgen waren toevertrouwd. Met veel boeken mee in de tas, voldoende tijd en herfstig weer om er ook in te lezen, verfrissende wandelingen en kalme uitstapjes naar een museum links of rechts.
En zo kom ik dan overlopend van positieve energie weer thuis. Met ook de stellige behoefte van alles en nog wat voor elkaar te krijgen. Op orde en op de rails. Alles. Teveel. Waaronder de schrijverij.
Vanavond vraag ik mijn vrouw of ze mijn haar wil knippen. Dat moet ook hoognodig gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten