Geen hond

Met het hele gezin liep de man door de natuur. Heerlijk weer was het. Zonnig maar koud, koud maar zonnig, de natuur lag er prachtig bij. Zojuist waren ze een hek gepasseerd, een wildhek, waarachter, volgens een bordje, grote grazers werden gehouden. Oerrunderen, in de nieuwe wildernis. Er had ook een ander bordje gestaan: Geen toegang met honden. Nou, dan wist de man het alweer. Geen hond die zich daaraan hield natuurlijk. Zulke bordjes golden alleen voor mensen zonder honden. En verdomd als het niet waar was, daar kwamen vanachter de eerste de beste bocht meteen al twee honden aangerend. Twee loslopende honden. Erachteraan liepen twee dames. De leren riemen van hun honden hadden ze zelf om de nek over de mantel hangen. Twee keurige dames, waren het. Dames waar de normen en de waarden vanaf dropen, zogezegd. Al waren die natuurlijk net zo goed langs een hek gekomen, en langs een bordje, dacht de man geërgerd. Maar goed, hij had geleerd het maar te negeren, dat was beter voor zijn humeur. In het verleden had de man daar dan wel eens een paar keer wat van gezegd, van mensen met hun honden, maar dat was hem uiteindelijk niet bevallen. Het leidde namelijk nooit tot een goed gesprek, of wederzijds begrip. Integendeel. En de man liep daar dan soms nog dagen op na te kauwen van ergernis. Dus dat deed hij niet meer. Nu ergerde hij zich telkens maar héél eventjes, bezat zijn ziel in lijdzaamheid en dan was het weer voorbij.
Vandaag had zijn vrouw echter besloten toch maar weer eens een opmerking te maken.
Dat hier toch geen honden mochten, sprak zij de keurige dames aan.
De keurige dames keurden haar, noch de man, een blik waardig. Met strakbevroren blikken recht vooruit lieten zij op deftige wijze merken het niet op prijs te stellen op hun gedrag te worden aangesproken. Zij wáren immers al keurige dames. En ze wandelden stevig door. Achter hun loslopende honden aan. Maar toen schoot ze blijkbaar toch iets te binnen.
Dat dat helemaal niet waar was, beweerden ze namelijk plotseling vinnig in het voorbijlopen, want dat het alleen verboden was voor loslopende honden.
Dus ja.. daar hadden zijn vrouw en de man niks meer tegenin te brengen natuurlijk.