Or not to do

Nou ja, goed.. het gebeurde de man dus vrij regelmatig dat hij het eind van de dag maar nét haalde. Dat hij na het eten nurks en futloos op de bank neerzeeg, en daar dan te moe ging zitten zijn voor al zijn grote plannen. En dat hij dan dus geen idee had wáár hij nou zo moe van was, omdat hij niets maar dan ook niets had gedaan vandaag. Het ontevreden gevoel dat hem alwéér een dag ontglipt was. Niet dat zijn dagen al echt geteld waren natuurlijk, maar het bleef toch zonde.
Bah.
Meestal, als het weer eens zover was, kwam hij dan uiteindelijk uit op het vertrouwde to-do-lijstje. U kent het vast wel. Een lijstje met plannen en voornemens voor de nieuwe dag, dat hij alleen maar nauwgezet, daadkrachtig en fluitend hoefde af te strepen en te vinken voor een voldaan en energiek gevoel van relevantie en huiselijk geluk aan het eind van de dag. En daar begon hij dan morgen meteen mee, en dan voelde hij zich gelijk alweer wat beter ook, op de bank. Erg lang duurde dat dan jammer genoeg weer niet, omdat hij blijkbaar nogal geneigd was zijn to-do-lijstjes veel te lang te maken, met veel te veel en te veelomvattende plannen waar een week nog moeite mee zou hebben, om dat allemaal te herbergen, zodat hij na een lange dag jakkeren, strepen en vinken nog altijd meer niet dan wel had gedaan. En hij nog stééds met een chagrijnige kop naar bed ging, omdat hij maar niet begreep hoe je van een nog niet eens voor de helft afgevinkt to-do-lijstje zo moe kon worden.
Bah.
Maar nu had hij daar iets slims op gevonden. Van een geniale eenvoud, mocht hij wel zeggen. Voortaan maakte hij geen to-do-lijstjes meer. Voortaan benaderde hij het positief. En maakte hij alleen nog maar lijstjes van wat hij al gedáán had. Ha! Dat zou zijn chagrijn leren! Hij schreef het allemaal op. Het afwasje, de grijze bak naar buiten, het wasje ophangen, het rondje met de stofzuiger, het boodschapje, de telefonische wachtrij van de internetboer, de financiële administratie, het kopje koffie voor de loodgieter, het huiswerk van zijn zoon, het wasje vouwen, de grijze bak weer naar binnen, de bibliotheek, het receptje ophalen.. de onbenulligste werkjes, de lulligste klusjes.. als het tijd kostte, kwam het op zijn lijstje. Nou.. lijstje? Hele waslijsten werden het. Moest je zien! Véél en véél langer dan hij zijn to-do-lijstjes ooit had dúrven maken. En allemaal dingen die hij van zijn levensdagen nóóit op een to-do-lijstje zou zetten.
Dus nu wist hij het. Waar hij zo moe van was, aan het eind van de dag. Van een lange waslijst aan onbenullige werkjes en lullige klusjes.
Tja.
Of hij dáár nou vrolijk van werd..