We wandelen een rondje over Wieringen, hoog boven in Noord-Holland, ver weg van de Randstad. Landelijk gebied. Uiteraard worden we al wandelend her en der ook geconfronteerd met de agrarische onvrede die de laatste maanden als een kwalijke damp over het land hangt. Omgekeerde vlaggen, nostalgische valse boerenzakdoekenromantiek, armzalig getypografeerde spandoeken en borden, nauwelijks leesbaar, met een eenzijdige kijk op bedenkelijk rijm.. Ach, het zal allemaal wel, probeer ik de irritatie meestal maar buiten de deur te houden, want wat heb je eraan.
Als een soort van tegenhanger komen we ook een varken tegen. Een varken in de buitenlucht. In een zelfgecreëerde modderpoel waarin het rond kan lopen, waarin het gezelschap heeft van een drietal andere varkens, die zich nu even hebben teruggetrokken, in een vrij toegankelijk schuurtje.
Bedenk u eens hoe lang het geleden is dat dat een normaal beeld was, een varken in de buitenlucht, met bewegingsvrijheid, met de poten in de modder, op een boerenbedrijf. Heeft u dat nog meegemaakt? Hoe lang is het geleden dat u überhaupt een varken heeft gezien?
Ik zal niet beweren dat dit varken hier een geweldig leven staat te hebben. Het staat zich nog steeds tussen hekken opgesloten te pletter te vervelen op een nou ook weer niet supergroot modderveldje. En het wordt straks natuurlijk evengoed onder stressvolle omstandigheden geslacht - hoe zou dat ook anders kunnen dan onder stressvolle omstandigheden - om als bio-scharrelvlees verkocht te worden. Maar het staat nu in elk geval in de buitenlucht. Het kan de wolken zien, en de zon. De wind en de regen voelen, de vogels horen. Het kan de kont keren en de neus in de modder steken. Het zou zich kunnen inbeelden een levend wezen te zijn.
En dan speelt toch de irritatie weer op. Het is in en in verdrietig makend dat we daar hier nu een beetje blij om moeten staan te zijn. Om dit ene varken. In niet eens bijzonder optimale omstandigheden.
Is het niet eens tijd om ons de vraag te stellen, variërend op een andere hoogoplopende discussie, of Nederland niet te klein is voor twaalf miljoen varkens. Vier miljoen koeien. Honderd miljoen kippen. In plaats van al die obstinate vlaggen overal. Denk er eens over na, zou ik zeggen.
Dit bericht is in een iets andere vorm eerder gepubliceerd in een wandelverslag, op De vrije wandeling, weblog van een wandelaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten