QR

Twee keer per week ga ik zwemmen, met een vast handjevol vrienden. Voor de conditie uiteraard. Het onderhoud aan het ouder wordende lijf. Staan we elkaar in alle vroegte op te wachten, in het donker en de kou, om gezamenlijk naar het zwembad te fietsen. Dat gaat om 7 uur open en meestal staat er al een rijtje wachtenden als we aankomen. We laten onze plastic abonnementen zien en praten de tijd vol tot de poorten opengaan. Met elkaar, met de andere wachtenden, met het zwembadpersoneel. Het is een klein stadje, het zijn altijd dezelfde mensen. We kennen elkaar. Het gaat er gemoedelijk aan toe. Wanneer we na het zwemmen nog een koffie met elkaar willen drinken, moeten we daar sinds kort een QR code voor laten zien, maar ook dat gaat er gemoedelijk aan toe. Verontschuldigend bijna.
Nu er ook voor het zwemmen zelf een QR code nodig is, lijkt de stemming omgeslagen. De draaideur waar we normaal in ganzenpas door naar binnen komen is afgesloten. Eén voor één mogen we door de gewone deur en worden bij binnenkomst door een strenge meneer staande gehouden voor een coronascananlage. Een ipad op een statief met op buikhoogte een rood lichtje waar je zelf je QR code voor moet houden. Wanneer de ipad vervolgens het inmiddels vertrouwde groene vinkje laat zien, schermt de strenge meneer de ipad plotseling met twee handen af en vraagt je indringend naar je geboortemaand. Het is niet de bedoeling dat je het goede antwoord van het ipadscherm leest, dat is duidelijk. Een lichte irritatie maakt zich hier van mij meester.
Iets later op dezelfde ochtend meld ik mij in de plaatselijke bruine kroeg voor een toneelrepetitie in de daarvoor afgehuurde bovenzaal. Ook hier is het de bedoeling dat je de QR code laat zien. Regels zijn nou eenmaal regels. De dienstdoende barmedewerker werpt een achteloze blik op mijn telefoon en meldt bijna lacherig dat ze het gezien heeft. Een scanapparaat komt er niet aan te pas. Ook hier maakt zich een lichte irritatie van mij meester.
Ik heb mij de rest van de ochtend afgevraagd welke van de twee situaties ik nou irritanter vond, maar ik ben er niet uitgekomen. Wat dan misschien wel weer illustreert in wat voor ingewikkelde tijden we leven.