In het museum was ik een bekende tegengekomen die geen bekende was. Dat was in 2017. In museum Belvédère, om precies te zijn, één van mijn favoriete musea. Ik schreef er toen ook een stukje over.
De bekende, die dus geen bekende was, leek sprekend op iemand uit een Australische Netflixserie waar ik toen veel naar keek, waardoor het wel voelde als een bekende. Het was Hannah, uit Please like me, een aanrader. Ik had destijds de aanvechting haar te groeten maar bedacht me toen ik bedacht dat ik dan zou moeten uitleggen dat ik haar op een tv-personage vond lijken. En wie dan precies en waarom. En dat dat waarschijnlijk een ongemakkelijk gesprek had opgeleverd, waar ik dus maar liever van afzag. Hoewel ongemakkelijke gesprekken een aangenaam smaakmakende rode draad vormden in de Netflixserie.
Later kwam ik erachter dat de actrice die dit personage speelde, Hannah Gadsby, een stand-up-comedian is die nogal furore maakte met haar eerste programma. In coronajaar 2020 kwam ik vervolgens mijn eigen stukje toevallig weer tegen en dat bracht mij toen op het idee eens uit te zoeken of zij met dit programma ook Nederland had bezocht. En of dat dan toevallig ook in 2017 zou kunnen zijn geweest - er gold een lockdown en een avondklok, ik had niets beters te doen.
Beiden bleken het geval. Toen bij het bekijken van haar programma ook nog duidelijk werd dat zij behalve comédienne ook kunsthistorica was wist ik het bijna zeker: ik had in 2017 in museum Belvédère inderdaad naast Hannah gestaan. Uit Please like me.
Een wapenfeit van niks, dat weet ik heus wel. En het gesprek zou met deze wetenschap ook beslist niet minder ongemakkelijk zijn geweest.
Lees hier eventueel het eerste stukje over Hannah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten