De Bulgaarse hulp van mijn schoonouders heeft een afspraak op het gemeentehuis. Het is een afspraak van bureaucratische aard, met nummers, handtekeningen, machtigingen en formulieren. Dat wil zeggen, hij dénkt dat hij een afspraak heeft. Hij weet het niet zeker. Het laatste bericht erover was een telefoontje van de gemeente dat mijn schoonvader had aangenomen. Die hoort en verstaat of begrijpt niet alles meer even precies maar is nog wel koppig genoeg om dat niet toe te geven of te willen laten merken. Op zijn verslag - vanmiddag om half drie op het gemeentehuis - durft de hulp dus niet zonder meer te varen, temeer daar hij ook, en tegelijkertijd, een email van de gemeente ontving waarin van een afspraak geen sprake was. De hulp vraagt mij de gemeente te bellen om uitsluitsel, zijn eigen poging strandde op een voor hem niet te begrijpen keuzemenu.
Ook voor mij is het tijdens het gesprek dat volgt moeilijk te begrijpen dat een eenvoudige vraag - heeft mijnheer Zusenzo vanmiddag een afspraak voor formulier ditendat? - op zoveel ambtelijke ingewikkeldheid kan stuiten. Het is duidelijk geen kwestie van even een agenda raadplegen. Daar zijn collega’s voor nodig, die in het systeem kunnen, en die momenteel niet aanwezig zijn helaas. Of vandaag niet werken helaas. De juffrouw die ik aan de lijn heb hoort mij welwillend aan, maar kan dus niet in het systeem. Helaas. Wat zij wel voor ons kan doen is een terugbelverzoek aanmaken. Dan worden wij binnen twee werkdagen teruggebeld.
Het is donderdag.
Dus nu krijgen we begin volgende week te horen of we vanmiddag een afspraak hadden. Of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten