Bent u op de fiets? Het was een bezorgde vraag, gesteld door de mevrouw die mij hielp, vanachter het spatscherm boven de balie. Ik was bij de glashandel, waar ik drie ruitjes kwam afhalen, voor de lijsten die ik in mijn werkplaats sta te maken. En ik was inderdaad op de fiets. Het waren maar drie ruitjes, ze pasten in een boodschappentas, ik hoefde niet ver – geen probleem, volgens mij. Wat oude kranten eromheen, klaar is Kees.
Wat oude kranten had de mevrouw wel voor me en ze hielp me zelfs de ruitjes te verpakken en in de boodschappentas te krijgen. Dat ging er onhandig aan toe. We stonden dichter bij elkaar dan toegestaan, wat na al die maanden angstvallig afstand houden van de medemens vreemd intiem aanvoelde. We deden ons best elkaar niet ook nog aan te raken.
Wat staan we lekker te studderen hè? Vond de mevrouw het blijkbaar ook ongemakkelijk.
Ik hoop dat u ze heel houdt onderweg, overhandigde de mevrouw mij toen het klaar was de boodschappentas, en anders moet u maar denken: scherven brengen geluk.
Ach ja, het cliché van de branche, vooruit maar. Dat deze scherven dan toch vooral háár geluk zouden brengen, bracht ik daar dan maar tegenin. Met een glimlach namen we afscheid.
Zonder problemen kreeg ik de ruitjes thuis, en de volgende dag op mijn werkplaats. Waar het noodlot alsnog toesloeg, dat begrijpt u ook wel, anders was ik er niet over begonnen. Op de werkbank lagen ze, nog in de boodschappentas, in oude kranten gewikkeld, te wachten tot ze aan de beurt waren. Een zware plank, die net iets te losjes en net iets te onhandig in de weg stond te staan viel om. Bovenop de ruitjes. Die in vele, vele scherven kapot werden geslagen.
De volgende dag vond ik in de kringloopwinkel wat wissellijsten met glas. Niet eens echt heel veel goedkoper en ook niet precies de goede maten. Tja. Je zou er een erg brede definitie van geluk op na moeten houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten