Leeft die nog? Tot twee keer toe is dat de oprecht verbaasde reactie wanneer ik vertel dat ik naar een concert van Jan Rot ga. Twéé keer. Onafhankelijk van elkaar. Zo staan de zaken er blijkbaar voor, voor Jan Rot. Tjees. Terwijl zijn programma van de avond nog wel ‘Jong en veelbelovend’ heet. Wat dan wel weer meteen het andere uiterste is, maar goed, dat slaat ook meer op de ondertitel van de show: De jaren 70 van Jan Rot. En zo valt alles op zijn plek, want in de jaren 70 was Jan Rot dat inderdaad, jong en veelbelovend. Wil hij maar zeggen.
Inmiddels, bijna een halve eeuw later, heeft hij zich wel als een blijverdje bewezen. Als een soort vertaler des Vaderlands voorziet hij al tientallen jaren alles wat los en vast zit van een passende Nederlandse tekst. Van de Matthäus Passion tot en met de rockopera Tommy, en veel daar tussenin. Begin dit jaar verscheen een veelgeprezen boek met al zijn eigen liedteksten en vertalingen. Een boek zó dik dat er niet eens meer plek was voor een volledig register, wat het weliswaar weinig overzichtelijk maar niet minder indrukwekkend maakt. Gelijk het oeuvre, nietwaar?
Normaalgesproken, opent Jan Rot de avond, vraagt hij wie de jaren 70 nog heeft meegemaakt. Maar dat hij vanavond beter kan vragen wie ze níet heeft meegemaakt. Het ziet inderdaad grijs van de mensen, in de goedgevulde Amer, en de zaal lacht welwillend om het grapje. Jan Rot weet natuurlijk ook wel dat wij ook wel weten dat hij normaalgesproken heus niet in een met trendy tieners volgestampt Paradiso zijn ultrahippe ding staat te doen. Met The Streetbeats lukte dat misschien nog, in de jaren 70 inderdaad, maar met het programma van vanavond zou hij daar zeker geen deuk in een pakje Zeeuws Meisje slaan. Jan Rot zet vol in op de nostalgie, een veelgevraagd sentiment in dit bange tijdsgewricht waarin we het ook allemaal niet meer weten, zeker bij de generatie die hij vanavond voor zich heeft, dus dat is geen toeval. En dat geeft ook helemaal niet want het levert ons allemaal een buitengewoon genoeglijke avond op.
Aan de hand van krantenkoppen en hitlijsten neemt Jan Rot ons chronologisch hap snap mee door de jaren 70, met een liedje en een praatje. Af en toe doet hij een Leo Blokhuisje Light, met muzikale feitjes en weetjes die iedereen weet. Wie zong ook weer over Alice?* Wie weet nog hoe de gitarist van Roxy Music heette?** Wat was de echte naam van Bromsnor?*** Het zijn vragen die de zaal al roepend mag beantwoorden, er kan af en toe worden meegezongen op de toppers van toen, maar dan op de vertaalde tekst van Jan Rot.. het gaat erin als krentenmik met boter.
De rode draad in het verhaal is Jan Rot zelf, die in de jaren 70 opgroeide van puber tot jong en veelbelovend artiest dus. Met smakelijke anekdotes over kinderleed, de prille liefde en de eerste schreden op de weg naar de roem. Zo leren we bijvoorbeeld dat de frontman van The Sex Pistols, Johnny Rotten immers, zijn naam gewoon van onze Jan heeft gejat, tijdens een toevallige ontmoeting in Londen. That's a fuckin' good name, zou hij geroepen hebben. Of het allemaal echt waar is, wie maalt erom? Het is een mooi verhaal.
En ieder verhaal geïllustreerd met de vertaling van een toepasselijke hit. Of een eigen lied, want - dat zou je bijna vergeten - die zijn er ook nog. En dat zijn zeker niet de minste. Zeker niet. Een ontroerend moment in de voorstelling is bijvoorbeeld ‘Stel dat het zou kunnen’, dat in 2015 met de Annie MG Schmidtprijs voor het beste theaterlied werd onderscheiden.
Soms zijn de vertalingen van Jan Rot aan de melige kant, naar mijn smaak, maar in de context van deze gezellige avond in de feestzaal achter het dorpscafé, live uitgevoerd en met een sappig verteld verhaal erbij, komen ze uitstekend tot hun recht. Zelfs met de vertaling van het toch al drakerige Angie, waarin Ankie rijmt op bankie, plankie en Frankie, komt hij weg, wat mij betreft. En hetzelfde geldt voor het laatste nummer, My way, over draken gesproken. Omdat hij, besluit Jan Rot de avond, ook zomaar om kan vallen, zoals zovelen het afgelopen jaar.
Maar voorlopig leeft hij dus nog. Gelukkig.
*ǝᴉʞoɯs **ɐɹǝuɐzuɐɯ lᴉɥd ***slǝǝƃ nol
Wij zagen Jan Rot in café de Amer, in Amen, Drenthe. Kijk voor een speellijst even op janrot.nl Bezoek ook het YouTubekanaal van Jan Rot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten