Wie zal het puberbrein ooit begrijpen? De man deed zijn
best. Hij moest wel, trouwens, met twee voltijdpubers in huis. Zo had hij, nog
niet eens zo gek lang geleden, een lezing bijgewoond, op de middelbare school
van zijn jongens. Over het puberbrein ging dat. Langs welke ondoorgrondelijke
wegen dat werkte. Of niet werkte, eigenlijk. En dat je als vader bijvoorbeeld niet
meer de positie innam die je gewend was, die van held en allesweter, maar dat
je gewoon niet echt meer cool was,
bij die gasten. Nou wist de man dat natuurlijk allang van het onvolprezen lied ‘Op
een mooie pinksterdag’ en viel dat bovendien tot nog toe nogal mee, met zijn
jongens, maar het kon nooit kwaad het nog eens van een ander te horen.
Vandaag dacht hij ineens terug aan die lezing toen hij zijn jongste zoon
tegenkwam, in het wild, de puberste van de twee. De man maakte een
avondwandeling en zag in de verte zijn jongste zoon, op zijn stoerst, in het
gezelschap van vooral een meisje. Wie het meisje was, wist de man niet, maar
zijn jongste zoon duidelijk wel. Ze waren geanimeerd in gesprek. Op dat moment
schoot hem een voorbeeld uit de lezing over het puberbrein te binnen. Een
situatie precies als deze, puber temidden van peergroup, waarin je, aldus de expert, een ernstige fout maakte
wanneer je je eigen vlees en bloed gedag zou zeggen. Laat staan enthousiast toe
zou zwaaien. Je bekend zou maken als de vader of de moeder van. Dat dat awkward zou zijn. Of zoiets.
De man besloot dus het goede te doen, zijn jongste de vernedering te besparen
en maakte zich ongezien uit de voeten, linksaf een zijstraat in. Tevreden over
zijn modern vaderlijk inlevingsvermogen.
Lang duurde dat dan weer niet, want eenmaal weer thuisgekomen informeerde zijn
jongste zoon of hij hem nou net had zien lopen? Waarom hij niet eens gezwaaid
had, vroeg hij zich ook nog af.
't Is moeilijk goed te doen, hé?
BeantwoordenVerwijderenDie ouders, ze snappen er ook niks van. Maar toch fijn om te horen dat hij jou wel zag..
BeantwoordenVerwijderenDe puberteit, citeert mijn jongste zoon zojuist Loesje, is de tijd waarin je ouders moeilijk beginnen te doen.
BeantwoordenVerwijderenVolgende keer toch maar zwaaien.
BeantwoordenVerwijderenJos jij schrijft top! Heerlijk stuk weer, dankjewel
BeantwoordenVerwijderenDank je. Ik bloos ervan.
Verwijderen