Het
was weer eens een prachtige dag. De zon stond nog steeds aan de strakblauwe
hemel en de man zou wel gek zijn als hij niet even, vóór hij ging koken, voor
zijn huis op het bankje zou gaan zitten. Met zijn bol in de zon. Had hij zo
gedacht. Nee, dat kon zeker geen kwaad. Dus daar zat hij dan, een vroeg biertje
erbij, boek op schoot en dan maar kijken wat er zoal gebeurde op straat.
Het gebruikelijke, uiteraard. Buren kwamen thuis, parkeerden auto’s, of gingen
nog van huis voor een vergeten boodschap. Sommigen groetten hem. Anderen niet.
Een man liet zijn hond uit. Een kat kroop onder een auto. De onderwijzers van
de school tegenover fietsten één voor één naar huis. Groepjes scholieren namen
breed uitgewaaierd de hele straat in beslag. Verderop stond een buurman zijn
nieuwe kozijnen te schuren. Een vrouw in roze sportkleding rende rood
aangelopen langs, met een boze blik in haar ogen, alsof de man er iets aan kon
doen. Koolmeesjes en musjes vlogen af en aan naar het vergeten weg te halen
voederbolletje. Een moeder met een kinderwagen.
Een groepje meisjes kwam de bocht om fladderen, zo langzaam als mogelijk
fietsend. Het waren meisjes van veertien. Ze waren gekleed in sportbroekjes,
paardenstaarten en spillebenen. Ze waren druk in een waarschijnlijk
nietszeggend gesprek verwikkeld en hadden geen tijd om ook nog om zich heen te
kijken. Gelukkig woonde de man in een erg rustige straat. Het kon wel even.
Plotseling riep het meisje dat voorop fietste heel hard en enthousiast achterom:
Wíe heeft er zin in morgen?!
En alle meisjes in de colonne achter haar riepen al even luidkeels: Jéééééé!
Het leek wel een ouderwets meisjesboek, al ontbrak dan misschien een joehoeoe!
De man was benieuwd wat de meisjes morgen zouden gaan doen. Maar van hem mocht
het nog wel even vandaag blijven. Met zóveel zin in morgen kon er vandaag niet al
te veel meer fout gaan, dacht hij.
:) mooi Jos
BeantwoordenVerwijderen