Eigenlijk heb je ook helemaal niet zo héél veel nodig, om gelukkig te zijn. Want kijk, daar rijdt mijn jongste zoon, met de wind mee van de dijk af, in volle vaart op zijn fiets. Zijn lange haren wapperen woest om zijn hoofd, zijn voeten van de trappers, scooteren, jubelen van plezier. En hop, daar zwelt het vaderhart alweer. Van geluk dus. Om zoiets eenvoudigs. Om zoiets kleins. Of.. nou ja.. noem het maar iets kleins, eigenlijk. Die vindt dat dus nog leuk, met zijn vader een eindje fietsen. Twaalf jaar, maar die vindt dat nog net zo leuk als zijn vader het zelf vindt. Alle reden, wil ik maar zeggen, om in mijn handjes te knijpen.
Het lijkt verdorie wel vaderdag! Geniet ervan. Bij mij thuis willen ze nooit fietsen. Is denk ik genetisch bepaald.
BeantwoordenVerwijderenGeniet van deze momentjes, mooi!
BeantwoordenVerwijderenJa heerlijk, geluk is zoiets. Je moet het alleen willen zien.
BeantwoordenVerwijderenEen vaderhand is snel gevuld.
BeantwoordenVerwijderen