Bent u bekend met ons concept? Als je die vraag krijgt, weet je al waar het op uit draait. Shared dining. In het Engels natuurlijk want onze eigen taal valt allang niet meer binnen de categorie tradities waar we trots en zuinig op zijn. Shared dining. En inderdaad, de geheel hip in het zwart gestoken jongedame aan onze tafel legde geroutineerd uit dat de kaart bestond uit allemaal kleine gerechtjes, die we dan lekker met elkaar konden delen.
Je zou toch blij verrast zijn als je eens werd uitgelegd dat het concept eruit bestond dat ieder zijn eigen gerecht bestelde. Dat hen dat ook helemaal zelf op mocht eten, van hun eigen bord. Dat hen hooguit, bij wijze van romantisch gebaar, één hapje aan hun partner aanbood, over het tafeltje heen, om te proeven. Maar nee. Shared dining.
Dat de gerechtjes zelfs nog iets kleiner waren, voegde de jongedame er opgewekt aan toe, zodat er meer was om lekker met elkaar te delen. Het leek ons een wiskundig curiosum, om ook maar eens in het buitenlands voor de dag te komen, maar vooruit. Zes à zeven gerechtjes per ronde, was het advies, voor vier personen. Een snelle blik op de kaart leerde ons dat zes à zeven gerechtjes met nog vier drankjes al snel een bedrag opleverde dat je beslist óók graag lekker met elkaar wilde delen, laat staan met nog een tweede ronde erachteraan. Maar dat was van later zorg. Grootmoedig bestelden wij zeven gerechtjes.
Het eerste gerechtje dat moederziel alleen voor ons op tafel werd gezet, met het obligaat geniet er lekker van, stelde ons qua lekker met elkaar delen meteen voor een rekenkundig probleem, want hoewel we dus met z’n vieren waren, lagen daar nu drie gambaspiesjes op een schaaltje, op een soort warmhoudertje waar geen vuur in brandde, met aan ieder spiesje twee niet al te groot uitgevallen gamba’s. We wachtten het nog even af, misschien zouden de andere zes gerechtjes er zo worden bij gezet, of een gedeelte ervan, zodat er inderdaad meer zou zijn om lekker samen te delen, maar dat gebeurde niet. De jongedame had zich teruggetrokken achter de bar en had tenslotte ook het geniet er lekker van gesproken en dat betekende meestal dat er iets als voorlopig afgerond beschouwd kon worden. We stortten ons op de gamba’s, we hadden trek en ze zouden maar koud worden. Degenen die er van gegeten hebben kunnen bevestigen dat ze erg lekker waren.
Wat volgde, de rest van de avond, waren nog tien gerechtjes, verdeeld over twee rondes, die inderdaad allemaal ruim voldeden aan de omschrijving klein. Het lekker samen delen viel soms alleen op te lossen met een loting wie het gerechtje dan maar alleen op zou eten, maar het is waar, ook dat is een vorm van delen. Sociaal uitdagend bovendien.
Bij het afrekenen ten slotte pinden we een bedrag waarvan ik meestal de boodschappen voor de hele week voor het hele gezin betaal, maar ach, we hadden lekker gegeten, het was gezellig geweest, we hadden lekker genoten kortom, dus wat maakte het uit allemaal. Yolo, zoals dat heet. Of waarschijnlijk vroeger heette.
Toen we na een uurtje weer met z’n tweeën thuis op de bank zaten, vroeg mijn vrouw of ik ook een tosti wilde. Graag, zei ik, doe er maar twee, dan hebben we meer om lekker samen te delen.