In goede banen

Het was de laatste week van de zomervakantie, deze dagen. En op het platteland waar hij woonde was het dan tijd voor het jaarlijkse huttenbouwdorp. Op een veldje aan de rand van de bebouwde kom werd een enorme stapel pallets en afvalhout neergegooid, er werd een partytent opgezet, en de pret kon beginnen. Van heinde en verre werden basisschoolkinderen een week lang elke ochtend door hun vaders maar vooral hun moeders afgeleverd, met een hamer en een zaag in hun rugzak, om tot diep in de middag in groepsverband de meest ambitieuze hutten te bouwen. Onder leiding van een handvol spreekwoordelijk enthousiaste vrijwilligers.
Hartstikke leuk natuurlijk, want met vijf weken vakantie achter de kiezen waren zowel vaders maar vooral moeders als kinderen het wel zo’n beetje zat, met elkaar, en al die ledigheid. Dus de kinderen waren blij dat er tenminste weer iets te doen was, de ouders waren minstens net zo blij dat het kroost eindelijk weer even de deur uit was. Zijn eigen jongens waren er natuurlijk te groot voor, die bouwden al lang geen hutten meer. Nee, die tijd was voorbij. Voor altijd. Maar de man vond dat deze dagen om meer dan één reden wel eens een beetje jammer.
Tja.
Sinds kort werd het jaarlijks huttenbouwveldje trouwens vlak bij zijn huis ingericht. In het kamertje van zijn jongste zoon, waar de man op zijn knieën een laatste hand aan zijn eeuwigdurende verbouwing zat te leggen, was het goed te volgen, door het open raam. Om de haverklap schalde een goed verstaanbare, versterkte mededeling door de straat, die het hutten bouwen in goede banen moest leiden. De mededelingen hadden weliswaar een zonnig en opgewekt bedoelde toon, maar kwamen nogal dwingend over. Veel mededelingen begonnen met: Het is níet toegestaan..! of: Het is níet de bedoeling..! of: Willen álle kinderen onmíddellijk..! Zelfs de oproep om limonade te komen drinken in de partytent was als commando geformuleerd. De man werd er na verloop van tijd een beetje kregel van, eerlijk gezegd. Als zijn jongens er niet te groot voor waren geweest, had hij ze morgen verdorie lekker thuisgehouden.