Het zal het twijfelachtige weer zijn, op mijn wandeltocht door bos en hei, maar ik ben alleen op de wereld vandaag, zo lijkt het. Geen kip, kom ik tegen. Geen hond. Geen mens. Erg vind ik dat niet. Zo loopt er niemand in mijn uitzicht en kan ik zonder al te veel dralen of oponthoud de uitgestorven foto’s maken waar ik de voorkeur aan geef. En op honden onderweg ben ik toch al niet dol. Bovendien hoef ik nu niet na te denken over hoe er gegroet moet worden. Dat blijkt namelijk, wandelend in Nederland, overal anders te zijn. Het is moi of hoi of hé of nog iets anders en ik weet nooit hoe, wat en waar. Veiligheidshalve houd ik het daarom meestal op goeiedag, dat kan niet verkeerd gaan. Tenminste dat dacht ik. Nu er toch plotseling iemand opduikt, in strakke zuurstokkleuren, die mij groet met ‘goeiedag’, raak ik zo van mijn apropos dat mijn tekst hier wordt ingepikt, dat ik er bij mezelf een verbouwereerd, alles dooreen verhaspelend gmweûh uit hoor komen. De zuurstokman zal zich de rest van de dag hebben afgevraagd waar ik in vredesnaam vandaan kwam.
Verbouwereerd ook trouwens omdat het niet klopt met het door mij in de loop der jaren proefondervindelijk vastgesteld systeem van groeten. Mensen in zuurstokkleuren groeten geen wandelaars, in dat systeem. Die hebben het daar te druk voor, met hun prestatie, hun hardloopapp en hun hartslagmeter. Voor mensen in zuurstokkleuren op fietsen geldt dat nog sterker, die wanen zich van een hogere orde en nemen zelfs helemaal geen wandelaars waar. Wandelaars groeten iedereen, maar worden alleen teruggegroet door andere wandelaars, in de meeste gevallen, als ze geen nordic stokken hebben. In uitzonderlijke gevallen ook door fietsers zonder zuurstokkleuren en ruiters. Dit systeem geldt alleen in de provincie. In randstedelijk gebied wordt in principe niet gegroet. Al passeer je elkaar op een pad van een halve meter breed en moet je voor elkaar de berm in, oogcontact wordt vermeden en ieder vervolgt het eigen gesprek of de eigen gedachtegang. Groeten wordt hier ervaren als zonderling gedrag en een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer en daarom ten sterkste afgeraden.
Uit: ‘Groeten uit Grolloo’, gepubliceerd op De Vrije Wandeling, weblog van een wandelaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten