De thuisblijver heeft ongelijk

Mag ik ook nog even wat zeggen over dat referendum? Normaal ben ik niet zo van de meningen en de actualiteit, op dit weblog, en iedereen is er al lang en breed schijtziek van natuurlijk, van al die verhalen voor en tegen, maar er moet me iets van het hart. Daarna houd ik er meteen weer mee op, dat beloof ik.
Kijk, de uitslag ligt nu op tafel. Dat is nee geworden. Tja, dat zat erin. En nu steken allerlei mensen hun vinger op om te beweren dat dit niet democratisch is. Dat het een flauwekul-referendum is, omdat de initiatiefnemer een rare bril en een matrozenpetje op heeft. En omdat de initiatiefnemers zelf nee-stemmers zijn. Dat de gemiddelde nee-stemmer een schreeuwer is, die om de verkeerde redenen nee stemt. Vanuit de onderbuik namelijk, om te pesten. En: dat toch maar mooi de overgrote meerderheid van de bevolking is thuisgebleven, waarmee dan allerlei signalen zouden zijn afgegeven. Signalen waar óók naar geluisterd zou moeten worden. Omdat nu dus in feite een relatief kleine minderheid de beslissing neemt dat het nee moet worden. Dat dat toch niet eerlijk is.
Maar ja.. dat is het dus wel. Eerlijk, bedoel ik. Want het was misschien dan wel een flauwekul-referendum, het was wel een écht referendum. En alle regels stonden al lang van tevoren vast, dus.. Dan kun je heel recalcitrant gaan zitten vinden dat het allemaal nergens op slaat en veel te veel kost en er lekker niet aan meedoen, maar dat schiet dus niet op, zoals blijkt.
Terwijl het eigenlijk heel makkelijk was. Dat verdrag waar het allemaal om ging, was al goedgekeurd door onze democratisch gekozen volksvertegenwoordiging. Als je het nee-roepend en flauwekul-referendum organiserend publiek dus de wind uit de zeilen had willen nemen, had je alleen maar even naar het stembureau hoeven lopen en ja hoeven stemmen. Mij kostte het hooguit tien minuten van mijn kostbare tijd, inclusief het opzoeken van mijn stempas. En dan had er allicht een andere uitslag op tafel kunnen liggen. En was er misschien wél een signaal afgegeven. Een signaal aan de onderbuik-elite. Het signaal dat wíj er ook nog zijn: de gematigde, weldenkende mens van goede wil.