Voor iedere plaats waar het Nederlands Kustpad ons door leidt, het noordelijk gedeelte, bedenken wij een limerick. Al wandelend. Wandellimericks, noemen wij dit zelfverzonnen genre, want het beestje moet een naam hebben. We laten ons inspireren door wat we maar tegenkomen en dat kan echt van alles zijn. Een uitzicht, een landschap, een ontmoeting of een gesprek, een observatie.. veel hebben we niet nodig.
In Oosterbierum stapten we uit de auto om een nieuwe etappe te starten en het eerste dat opviel, en daar hoefden we de auto niet eens voor uit eigenlijk, was de doordringende putlucht die over het dorp was neergedaald. Oorzaak daarvan was het werk aan de riolering. De hemelwaterafvoer. Rond de st Joriskerk was de hele straat opgebroken en alle regenputten waren verwijderd. Verderop stonden ze monkelend bijeen. Voor hen zat het erop. Aan de overkant een uitsloverig torentje nagelnieuwe putten. Die zouden na het weekend wel geplaatst worden, namen wij aan. En dan verdween de putlucht vanzelf ook weer.
Putlucht in Oosterbierum
een wandellimerick
In Oosterbierum kon men niet meer ter kerke:
heel de straat opgebroken, door publieke werken.
Daar viel het besluit:
alle putten eruit!
Waarmee men de putlucht nu hoopt te beperken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten